De Charleston is een dans die populair werd in de jaren 1920, tijdens het tijdperk van de jazzmuziek, de speakeasies en de Flappers. De Charleston werd gedanst op ragtime jazzmuziek in een snel 4/4-ritme, de dans werd al snel een rage over de hele wereld. Het was een fysieke weergave van het ongeremde enthousiasme dat veel jongeren van die generatie wilden uitdrukken.
Aangenomen wordt dat de Charleston-dans is voortgekomen uit eerdere dansstijlen, zoals de black bottom. Hoewel men denkt dat de Charleston al voor de jaren 1920 bestond, werd hij pas populair toen hij in 1923 in de Broadway-show “Running Wild” verscheen. De dans werd uitgevoerd op het lied “The Charleston” van componist James P Johnson, en al snel werden de musical en de dans een grote hit.
De Charleston dans was vooral populair bij de Flappers, rebelse jonge vrouwen uit de jaren 1920 die bekend stonden om het dragen van korte jurkjes, het bobberen van het haar en het luisteren naar Jazz muziek – allemaal als schandalig beschouwd. De Charleston dans was ook de voorloper van een dans die in de jaren 1930 opkwam, de Lindy Hop. Variaties van beide dansen zijn vandaag de dag nog steeds populair in de danswereld.
De Charleston dans kan solo, met een partner, of in een groep gedanst worden. Hoewel er veel variaties op de dans zijn, bestaan de basisstappen uit het schoppen met de benen en zwaaien met de armen. De Charleston wordt gedaan met grote, losse bewegingen in vier basisstappen. De armen spelen ook een grote rol in de Charleston en bewegen in de tegenovergestelde richting van de benen.
Wist je dat de Charleston dans in de jaren twintig van de vorige eeuw uit veel danszalen werd verbannen omdat hij te schandalig en uitbundig was?