De complete lijst van alle hopvariëteiten op aarde

Mensen hebben een interessante relatie met bladgroen. Sommige gebruiken we als decoratie in huis en tuin. Anderen verwerken we in salades en smoothies, of gebruiken we als garnering om ons schuldgevoel over een dubbele cheeseburger te sussen. Maar de nederige hop – hoewel perfect eetbaar en mooi genoeg om de clematis in je prieel te complementeren – was voorbestemd voor een groter doel: bier.

Het enorme aantal hopvariëteiten dat beschikbaar is, kan het kiezen van de juiste mix een ontmoedigende propositie maken. Maar als je eenmaal begrijpt hoe hop werkt, wanneer ze wordt gebruikt en wat elk type aan je bier toevoegt, verandert een lijst van elke hopvariëteit van overweldigend in geweldig.

Hoeveel hopvariëteiten zijn er?

Als je net begint met zelfbrouwen, vraag je je misschien af of één ingrediënt wel een hele lijst rechtvaardigt. Het antwoord is ja, want je vindt ongeveer 147 hopvariëteiten van over de hele wereld.

Voordat je begint met verzamelen, is het echter belangrijk om te begrijpen wat ze zijn, wat ze doen, en hoe je ze moet gebruiken.

Wat is hop?

Gegroeid aan een rank – de technische term voor een wijnstok zonder ranken – zitten de kegelvormige bloemen van de plant genaamd Humulus lupulus vol met zuren en oliën die bitterheid en aroma aan het bier geven. Het is een vaste plant, wat betekent dat hij elk jaar terugkomt zonder dat je hem telkens opnieuw moet planten. Dat is een enorme bonus in ons boek als je overweegt hop te kweken.

Naast het tegengaan van de natuurlijke zoetheid van brouwmout, is hop ook van nature antiseptisch. Deze eigenschap maakte hop tot een zegen voor vroege brouwers die hun bier langer gezond en smakelijk wilden houden in een wereld van voor de sterilisatie.

Hop kan in zijn geheel aan je wort worden toegevoegd, vers of gedroogd. Je kunt ook pellets gebruiken. Afhankelijk van hoeveel hop je aan je wort toevoegt, en wanneer je ze toevoegt, zul je verschillende resultaten bereiken.

Hoe hop je bier beïnvloedt

Voor, tijdens of na het koken wordt hop toegevoegd, waardoor de vluchtige bestanddelen die verantwoordelijk zijn voor bitterheid, smaak en aroma vrijkomen in je wort.

De specifieke verbindingen die voor jou als thuisbrouwer van belang zijn, zijn alfazuren, bètazuren en etherische oliën.

Alfazuren

Je kunt deze chemische stoffen zien als de drie musketiers van de bierbitterheid. De drie belangrijkste alfazuren – humulon, cohumulon en adhumulon – worden tijdens het koken van het wort langzaam omgezet in zogenaamde iso-alfazuren, die het bier een scherpe, bittere smaak geven.

Dit transformatieproces wordt isomerisatie genoemd, en verwijst naar de transformatie van een type molecule in een ander type dat uit dezelfde componenten bestaat, maar in een andere bindingsopstelling.

Alfazuren zijn ook verantwoordelijk voor de antiseptische eigenschappen van hop. Vroeger moesten biermakers een zeer hoog alcoholgehalte gebruiken om bier houdbaar en veilig te maken. Het toevoegen van hop doodde niet alleen besmettelijke bacteriën die ziektes en funky smaken veroorzaakten, maar creëerde ook een gezondere omgeving in het wort voor gist om te groeien en efficiënt te gisten. Over een een-tweetje gesproken!

De bitterheid die wordt veroorzaakt door de alfazuren in hop wordt gemeten op de International Bitterness Unit (IBU) schaal. Eén IBU komt ruwweg overeen met 1 milligram per liter (mg/l) of 1 deel per miljoen (ppm) iso-alfazuren.

De schaal loopt van 1 tot 100 IBUs. Bitterheidsbereiken voor veel voorkomende biersoorten zijn:

Tarwebieren: 10-12 IBUs
American Pale Ale: 20-40 IBUs
Pilsner: 30-40 IBUs
IPA: 40 of meer IBUs

Voor thuisbrouwen maakt het gebruik van een online IBU-calculator het brouwen van je bier een fluitje van een cent. Maar als je toch graag je rekenliniaal en potlood pakt, kun je IBU’s ook handmatig berekenen:

IBU= (W(g) x U(%) x A(%) x 1000) V(l) x C(grav)

W is het gewicht van de toegevoegde hop, in grammen.

U is de hopbenutting uitgedrukt in een percentage, ontleend aan een van de vele beschikbare hopbenuttings tabellen.

A is het alfazuurpercentage van de gebruikte hop.

V is het wortvolume, in liters.

C is de correctiefactor voor het stamwortgehalte, die kan worden gebruikt om de nauwkeurigheid te garanderen voor brouwsels met een soortelijk gewicht, of dichtheid ten opzichte van water, hoger dan 1,050. Indien nodig kun je C als volgt berekenen:

C(grav) = 1+ ((G(b) -1,050)2)

Waarbij G(b) het soortelijk gewicht van je gekookte wort is.

Welke methode je ook gebruikt, het is de moeite waard op te merken dat IBU je alleen kan vertellen hoe bitter je wort of bier zal zijn, en niet wat voor soort bitterheid het zal hebben.

Belangrijk: Ondanks hun bittere en antibacteriële superkrachten, kunnen alfazuren een andere, minder gewenste chemische transformatie ondergaan als ze tijdens de gisting aan licht worden blootgesteld. Wanneer iso-alfazuren zich vermengen met de riboflavine (vitamine B12) in wort, zal blootstelling aan licht je bier sneller doen stinken dan je kunt zeggen: “Jeetje, wat ruik ik?” Door je wort op een donkere plaats te bewaren terwijl het gist en conditioneert, of door het te bottelen, voorkom je het Pepe Le Pew effect.

Bètazuren

Vergeleken met alfazuren, dragen de meeste hoppen relatief weinig bètazuren bij aan bier. Bètazuren vormen een ander trio verbindingen: Lupulone, Colupulone, en Adlupulone. Zij hebben vrij sterke antiseptische eigenschappen. Ze voegen ook een kleinere hoeveelheid bitterheid toe aan de mix, maar die is veel scherper.

Deze bitterheid komt van een andere bron dan de primaire bitterheid die door alfazuren wordt geproduceerd. Bètazuren oxideren, of reageren met zuurstof, in bier na verloop van tijd. Dit kan subtiele (of niet zo subtiele) veranderingen veroorzaken in de smaak van bier dat lange tijd bewaard wordt, zoals pilsbier.

Essentiële oliën

Rijk aan zowel geur als smaak, zijn deze oliën een smaakvol maar vluchtig onderdeel van het hopproces. Veel van deze oliën koken al na enkele minuten weg, dus om de unieke bloemige, kruidige, aardse of citrusachtige smaken toe te voegen, kunt u tijdens de gisting meer hop toevoegen.

Vier verbindingen die in hop worden gevonden, dragen in totaal voor 60% tot 80% bij aan de totale essentiële oliën:

Humuleen draagt bij aan sterke, hoppige smaken wanneer het laat in het kookproces of tijdens de gisting wordt toegevoegd. Het heeft de langstdurende invloed op zowel smaak als aroma.

Myrceen komt vooral voor in hop die in de Verenigde Staten wordt geteeld, en voegt citrus- en dennenaroma’s en -smaken toe aan bier.

Caryofylleen staat bekend om de “kruidige” geur en smaak die het produceert.

Farensene is de minst aanwezige van de essentiële oliën in de meeste hopvariëteiten, en draagt niet veel aroma of smaak bij aan het afgewerkte bier.

Een kwestie van timing

Traditioneel voeg je hop toe aan het wort tijdens de eerste kookbeurt, vóór de gisting, om bitterstoffen te extraheren en de antiseptische kwaliteiten van de plant te benutten via isomerisatie. Dit proces kan 45 tot 90 minuten in beslag nemen, afhankelijk van het gewenste profiel.

Omdat koken de essentiële oliën en de delicate smaken die ze geven vernietigt, kan het toevoegen van hop in de laatste vijf tot vijftien minuten van het koken, of als alternatief, nadat het wort gekookt is, het aroma en de smaak verbeteren zonder significante bitterheid toe te voegen.

Je kunt ook gedroogde hop (of hopextracten) laat in de gistings- of conditioneringsfase toevoegen met behulp van een proces dat drooghoppen wordt genoemd. Door te wachten tot het bubbelen gestopt is, kan je voorkomen dat de smaakvolle essentiële oliën weggevoerd worden door kooldioxide.

Een variatie genaamd nat hoppen gebruikt verse, in plaats van gedroogde, hop om aroma en smaak toe te voegen, maar is verder identiek aan droog hoppen. Naast het toevoegen van aroma’s en smaken, kan drooghoppen ook het bètazuurgehalte in het eindbier verhogen, waardoor bederf wordt tegengegaan en de bitterheid na verloop van tijd toeneemt.

Een ander hopproces, bekend als “first wort hopping”, kan het risico op kookoverslag verminderen en tegelijkertijd de hoppige aroma’s in het eindbier versterken. In plaats van te wachten tot de gisting, voeg je hop toe aan de ketel als het wort overgaat van de lauter tun.

Hoppen met pellets is het beste voor eerste worthoppen. Ze zijn langer in de ketel, dus een lagere concentratie van zuur houdt de extra bitterheid die ze bijdragen op een redelijk niveau.

Alle hopvariëteiten (behalve de geheime Marsmannetjes)

Nu je je bierbottanie en hoptechnieken hebt bijgespijkerd, kun je je aandacht volledig richten op de hoofdlijst van hopvariëteiten, zorgvuldig verzameld van over de hele wereld.

Voor brouwdoeleinden wordt hop gemakkelijk onderverdeeld in drie categorieën: bitterstoffen, aromatische stoffen, en hop voor dubbel gebruik. Zoals de noten van een delicate sonate of de toepassing van pittige mosterd op een goed gegrilde braadworst, elk heeft zijn rol te spelen in het creëren van de smaak en het aroma van uw bier.

Als je jezelf vertrouwd hebt gemaakt met elke categorie, maak je dan klaar om diep te graven. Bekijk de spreadsheet die we hebben gemaakt met niet alleen alle hopsoorten (en hun bijzonderheden), maar ook gistsoorten, brouwmout, extracten en hulpstoffen.

Bitterende hop

Smaak, schmavor. Hoog in alfazuren en laag in etherische oliën, deze hop is gekweekt om bitter te brengen. Europese rassen hebben vaak een hoger alfazuurgehalte dan hop uit de nieuwe wereld, en worden dus meer voor bitterheid gebruikt. Dit is echter geen harde regel: Tomahawk(Columbus of Zeus), nugget en bravo zijn uitstekende bitterhoppen die in de Verenigde Staten worden geproduceerd.

Bitterende hopvariëteiten zijn onder meer:

• Admiral
• Bravo
• Brewers Gold
• Chelan
• Columbus
• Comet
• Galena
• Green Bullet
• Hallertauer Taurus
• HBC 682
• Herkules
• Magnum (Duitsland)
• Magnum (Verenigde Staten)
• Merkur
• Millennium
• Newport
• Nugget (Duitsland)
• Nugget (Verenigde Staten)
• Pacific Gem
• Pacific Sunrise
• Southern Star
• Summit™
• Sun
• Target
• Tomahawk®
• Victoria
• Warrior®
• Zeus

Aromatische hop

Hoger in oliën dan hun bitterende verwanten, geven deze hopsoorten toetsen van gras, fruit, aarde, honing, bloemen en specerijen aan je bier. In het algemeen zijn Noord-Amerikaanse hoppen aromatischer dan hun Europese tegenhangers, hoewel de nobele hop een duidelijke uitzondering vormt.

• Ahtanum®
• Amarillo®
• Aramis
• Aurora
• Blanc
• Bobek
• Brewers Gold
• Cascade
• Citra®
• Crystal
• East Kent Goldings
• Ekuanot™
• Falconer’s Flight 7C’s®
• Fuggle
• Gold
• Golding (Verenigd Koninkrijk)
• Golding (Verenigde Staten)
• Hallertau
• Hallertauer Mittelfrüh
• Hallertauer Tradition
• HBC 472
• Hersbrucker
• Hersbrucker Pure
• Huell Melon
• Liberty
• Lublin/Lubelski
• Mandarina Bavaria
• Mosaic®
• Motueka
• Mount Hood
• Pacific Hallertau
• Pacifica
• Palisade®
• Riwaka
• Saaz
• Saaz Triploid B
• Santiam
• Saphir
• Savinjski Golding
• Select
• Spalt
• Spalter
• Spalter Select
• Strisselspalt
• Styrian Golding
• Summer
• Sussex
• Sylva
• Tahoma
• Tettnanger (Duitsland)
• Tettnanger (Verenigde Staten)
• Tradition
• Triplepearl
• Triskel
• Ultra
• Vanguard
• Wai-iti
• Whitbread Golding
• Zythos®

Dual Purpose Hops

Flexibel en evenwichtig, deze hop kan worden gebruikt om bitterheid toe te voegen tijdens het koken of kan nadien worden toegevoegd voor smaak en aroma’s. Ze komen van verschillende bronnen uit de hele wereld.

• Bitter Gold
• Bramling Cross
• Celeia
• Centennial
• Challenger
• Chinook
• Cluster
• Dr. Rudi
• Ella
• First Gold
• Fuggle
• Galaxy
• Glacier
• Hallertau Aroma
• HBC 431
• HBC 438
• Helga
• Herald
• Horizon
• Hüller Bitterer
• Kohatu
• Loral®
• Marynka
• Mount Rainier
• Nelson Sauvin
• Northdown
• Northern Brewer (Duitsland)
• Northern Brewer (Verenigde Staten)
• Opal
• Orion
• Outeniqua
• Pacific Jade
• Perle (Duitsland)
• Perle (Verenigde Staten)
• Phoenix
• Pilgrim
• Pioneer
• Polaris
• Premiant
• Pride of Ringwood
• Progress
• Rakau
• Simcoe®
• Smaragd
• Sorachi Ace
• Southern Brewer
• Southern Cross
• Southern Promise
• Sovereign
• Status
• Sterling
• Sticklebract
• Super Alpha
• Super Pride
• Super Styrian (Aurora)
• Waimea
• Wakatu
• WGV
• Willamette

Hoe zit het met Noble Hops?

Je hoeft geen adellijke adelstand of harnas te hebben om deze hop te appreciëren. Het adellijke in nobele hop verwijst naar de vereerde status van vier van de oudste, en meest traditionele, hopvariëteiten:
Tsjechische Saaz, Tettnanger, Spalt, en Hallertau Mittelfruh. Zij hebben de neiging meer essentiële oliën (vooral Humuleen) te bevatten dan de doorsnee hop, en je betaalt waarschijnlijk een beetje meer voor deze gekoesterde erfstuk variëteiten dan voor andere.

Zoals echte Champagne, wordt nobele hop gewaardeerd voor zijn oorsprong, aangezien de bodem waarin hij groeit elk een unieke mix van kruiden, aroma, en afwerking schenkt. Alle vier de variëteiten worden geclassificeerd als aromatische hop, maar de subtiele smaak van de Tettnanger geeft hem wat speelruimte om ook als effectieve bitterhop te worden gebruikt.

Je bent klaar om hoppigheid na te streven

Het gordijn is opengetrokken, en de eens zo mysterieuze hop heeft geen mysteries meer voor jou. Als een meester-kok, ben je klaar om de perfecte hop te kiezen en te gebruiken om smaak, aroma en afwerking te tweaken.

Of je nu de bite van je Engelse bitter wil verscherpen of een fruitige, citroenachtige lambiek in elkaar wil flansen, de juiste hopvariëteiten kiezen zal je helpen om je bier te maken en te genieten-doelen te bereiken.

Happy Brewing!