Cinnamon Roll French Toast

In de afgelopen jaren heb ik een vreemde lichamelijke reactie op pijn ontwikkeld. Ik begin alle controle over mijn lichaam te verliezen. Ik krijg last van tunnelvisie en het gevoel dat je krijgt vlak voordat je flauwvalt.

Als ik mijn teen stoot, als ik een zware workout doe, als mijn kat me krabt. Het kan het kleinste pijntje zijn dat me triggert. En niet alleen als ik pijn heb, maar ook als ik in de buurt ben van iemand die pijn heeft of als ik iets pijnlijks hoor.

Ik ben nog maar een paar keer zo ver gekomen dat ik echt ben flauwgevallen, maar toch voel ik me dan een echt watje.

Ik relateer het aan een soortgelijke reactie die veel mensen hebben op het zien van bloed. Een soort afweermechanisme van het lichaam dat echt nergens op slaat.

En ook al heb ik er geen controle over, ik schaam me ervoor. Ik probeer het te verbergen als het begint, want ik wil niet dat iemand het weet. Het voelt als een teken van zwakte.

Maar de laatste tijd ben ik gaan accepteren dat het niet echt een teken van zwakte is, het is gewoon een van mijn “eigenaardigheden”. Ik heb dit eigenlijk geleerd van een cliënt die ik op mijn werk bedien.

We hebben allemaal eigenaardigheden die buiten onze controle liggen. En in plaats van mezelf te veroordelen voor deze dingen, lijkt het me productiever om ze gewoon te accepteren als een uniek deel van mij. Ik ben ermee bezig. Het zal tijd kosten.

Maar weet je wat geen pijn of flauwvallen met zich meebrengt…? Kaneelbroodjes, wentelteefjes en wentelteefjes met kaneelbroodjes. Mijn man was een gelukkig man vanmorgen. En ik moet toegeven, ik was er ook erg blij mee, hoewel zijn ochtendlijke zoetekauw iets groter is dan de mijne.

Ik moet ook toegeven dat ik geen echte bakker was met deze. Ik heb in de winkel gekochte kaneelbroodjes uit een blikje gebruikt (gasp!), maar voel je vrij om je favoriete kaneelbroodjesrecept te gebruiken! Vooral als je vooruit hebt gepland en meer geduld had dan ik vanmorgen!