Door Adam Debrowski
Wanneer de conjunctivitis langer dan vier weken aanhoudt, kan deze worden gediagnosticeerd als chronische conjunctivitis, ook wel bekend als chronisch roze oog. Gewoonlijk duurt conjunctivitis één tot twee weken.
Er kunnen verschillende dingen chronisch roze oog veroorzaken, waaronder chronische ooginfecties en langdurige ontsteking als gevolg van een secundaire ziekte of aandoening.
Hier volgen enkele van de meest voorkomende vormen van chronische conjunctivitis:
Chronische allergische conjunctivitis
Ook wel perennial allergische conjunctivitis genoemd, is chronische allergische roze oogontsteking een relatief veel voorkomende aandoening. De ernst van de aandoening kan variëren, maar is meestal mild en zelden ernstig.
Symptomen van chronische allergische conjunctivitis kunnen zijn:
-
jeukende ogen
-
rode ogen
-
tranen
-
gezwollen oogleden
In tegenstelling tot virale roze ogen en bacteriële conjunctivitis, is allergische conjunctivitis niet besmettelijk. De behandeling kan bestaan uit orale allergiemedicijnen, antihistamine-oogdruppels of, in ernstigere gevallen, steroïde-oogdruppels.
Geachte reacties: Hoe kom ik van roze ogen af?
Chronische bacteriële conjunctivitis
Zekere bacteriën kunnen chronische ooginfecties veroorzaken.
Een ziekte genaamd trachoom komt relatief weinig voor in de Verenigde Staten; het komt vaker voor in ontwikkelingslanden in andere delen van de wereld. De ziekte wordt veroorzaakt door de niet-seksueel overdraagbare bacterie Chlamydia trachomatis en kan leiden tot littekenvorming in de ogen, en uiteindelijk tot verminderd gezichtsvermogen.
Gonokokkenbindvliesontsteking wordt opgelopen door de seksueel overdraagbare bacterie Neisseria gonorrhoeae. Het wordt meestal gezien bij pasgeborenen wanneer de moeder een actieve gonorroe-infectie heeft, maar het kan ook worden gezien bij volwassenen.
Rekerende ooginfecties kunnen ook een secundair symptoom zijn van blepharitis, dat in de volgende paragraaf wordt besproken.
De behandeling zal van geval tot geval variëren, maar het omvat vaak een of andere vorm van antibiotische medicijnen.
SEE RELATED: Chlamydial conjunctivitis
Blepharitis of meibomitis
In elk van onze oogleden hebben we talloze kleine klieren die olie afscheiden op het oppervlak van onze ogen. Deze worden meibomianeklieren genoemd; ze voegen een olieachtig smeermiddel toe aan onze natuurlijke tranen om onze ogen comfortabel te houden.
Een aandoening die blepharitis wordt genoemd, kan opflakkeren wanneer dode huidcellen zich ophopen aan de basis van de oogleden, waardoor de olieklieren worden aangetast.
Meibomitis treedt op wanneer de meibomiaanklieren verstopt raken met verharde oliën in plaats van huidcellen.
Beide aandoeningen kunnen roodheid van het oog en irritatie van het oogwit veroorzaken. Ze zijn vaak secundaire symptomen van een grotere huidaandoening, zoals atopische dermatitis of acne rosacea.
Chronische reusachtige papillaire conjunctivitis
Hoewel er technisch gezien geen chronische vorm van reusachtige papillaire conjunctivitis (GPC) bestaat, kan het wel chronisch van aard zijn.
Irritatie van de contactlens is de meest voorkomende oorzaak achter GPC, maar andere irriterende stoffen kunnen aan de basis liggen. Contactlensvloeistof, prothese-ogen, littekens op het hoornvlies en chirurgische hechtingen kunnen ook tot de aandoening leiden. Het kan terugkomen en chronisch worden als de irritatiebron onvermijdelijk is of niet drastisch wordt verminderd.
Behandeling van chronische conjunctivitis
De behandeling van chronisch roze oog kan sterk variëren, afhankelijk van het type conjunctivitis dat u heeft.
De eerste stap is een bezoek aan een oogarts, die ervoor zal zorgen dat uw bindvliesontsteking goed wordt gediagnosticeerd en behandeld.
Weliswaar kunnen sommige huismiddeltjes voor roze ogen de symptomen verlichten, maar u moet altijd eerst met uw arts overleggen voordat u iets nieuws probeert.
U kunt mogelijk voorkomen dat u bindvliesontsteking oploopt door deze tips voor preventie van roze ogen op te volgen.
Pagina bijgewerkt februari 2021