Bulkikkers, ook bekend als “Amerikaanse brulkikkers”, zijn grote semi-aquatische amfibieën. Ze worden beschouwd als “echte kikkers” en zijn echt het archetype van wat de meeste mensen zich voorstellen als ze aan een kikker denken. Deze grote amfibieën zijn interessante wezens, en worden op een aantal verschillende manieren gebruikt. Lees verder om meer te leren over de brulkikker.
Beschrijving van de brulkikker
De bovenkant van een brulkikker is groen, en de buik is crèmekleurig of geel. Ze hebben grote ogen met amandelvormige pupillen. Brulkikkers hebben korte voorpoten, en lange, gespierde achterpoten. De achterpoten hebben singels tussen de meeste tenen, maar de voorpoten hebben geen singels. Mannetjes brulkikkers zijn kleiner dan vrouwtjes, en hebben een felgele keel.
Interessante feiten over de brulkikker
Voor een schijnbaar oninteressant dier zijn brulkikkers ongelooflijk bedreven in het overleven. Ze zijn in staat tot een aantal indrukwekkende gedragingen, en zijn op unieke wijze aangepast aan het moerassige, semi-aquatische leven.
- Can’t Catch Me! – Brulkikkers staan op het menu van een grote verscheidenheid aan andere diersoorten. Het hebben van een effectieve ontsnappingsmethode is uiterst belangrijk wanneer iedereen in het moeras hongerig is naar kikkerbilletjes. Gelukkig zijn deze kikkers expert hoppers. In feite zijn brulkikkers in staat om tien keer hun eigen lichaamslengte te springen!
- Kikkerbilletjes op het menu – Brulkikkers zijn een prooi voor vele andere soorten, maar wist u dat brulkikkers hun eigen soortgenoten zullen opeten? Deze vraatzuchtige roofdieren eten alles wat in hun bek past, inclusief andere brulkikkers!
- Langbenig en langlevend – Amerikaanse brulkikkers leven verrassend lang. In het wild kunnen deze kikkers tot 10 jaar oud worden. In de menselijke zorg kunnen ze overleven tot 16 jaar!
- What’s in a Name? – Sommige mensen denken dat brulkikkers klinken als een brullende koe. Dit is eigenlijk waar de brulkikker zijn naam aan te danken heeft! Deze bulderende roep kan van een kwart mijl afstand worden gehoord.
Habitat van de brulkikker
Bultkikkers moeten in aquatische of semi-aquatische omgevingen blijven. Ze geven de voorkeur aan stilstaand, zoet water, maar worden af en toe aangetroffen in langzaam stromende beekjes. De kikkers leven in water met dichte watervegetatie, maar hun baby’s, “kikkervisjes” genoemd, geven de voorkeur aan water zonder vegetatie.
Distributie van de Brulkikker
- Natuurlijk verspreidingsgebied – Brulkikkers komen van nature voor in het oosten van de Verenigde Staten. Van Texas tot in Maine en Canada komen brulkikkers voor in zoetwatergebieden.
- Geïntroduceerd/Invasief verspreidingsgebied – Als invasieve soort verdringen brulkikkers andere kikkersoorten, waardoor de populatie afneemt. Ze zijn ook resistent tegen de dodelijke chytridiomycose schimmel, en als ze zich verspreiden, doet de schimmel dat ook. Brulkikkers hebben zich verspreid of zijn geïntroduceerd in het overgrote deel van Noord- en Midden-Amerika, alsmede in het noorden van Zuid-Amerika. Ze zijn ook geïntroduceerd in Europa, en grote delen van Azië.
Dieet van de brulkikker
Deze kikkers zijn hinderlaagroofdieren. Ze liggen te wachten tot een waarschijnlijke prooi dichtbij komt. De kikker draait zich naar de prooi toe, maakt een paar sprongen om hem te benaderen als dat nodig is, en springt dan naar de prooi toe en slaat hem met zijn kleverige tong. Na de vangst, slikt de kikker de prooi in zijn geheel door. Deze kikkers eten vissen, kikkervisjes, slakken, kleine reptielen, insecten, knaagdieren, vogels en zelfs vleermuizen!
Bulkikker en menselijke interactie
Bulkikkers worden vaak gegeten, in feite is het heel gewoon om brulkikkers te vangen en op te eten in het zuiden van de Verenigde Staten. De achterpoten van de brulkikker zijn de enige delen van het dier die worden gegeten, en ze lijken op kleine kippendrumsticks.
Amerikaanse brulkikkers worden ook gebruikt in natuurkundelessen voor dissectie, in de Verenigde Staten en de rest van de wereld.
Domesticatie
Er zijn pogingen gedaan tot commerciële domesticatie van brulkikkers. Deze pogingen zijn mislukt omdat het moeilijk is brulkikkers groot te brengen en te fokken. Ze zijn gevoelig voor ziektes en kannibaliseren elkaar vaak.
Is de brulkikker een goed huisdier
Bultkikkers kunnen als huisdier gehouden worden, maar kunnen moeilijk te verzorgen zijn. Als eigenaar van een huisdier is het belangrijk dat u uw brulkikker niet loslaat, omdat hij een bedreiging kan vormen voor invasieve soorten of ziekten kan verspreiden onder wilde dieren.
Bullfrog Care
Het houden van brulkikkers is moeilijk. Ze kunnen over grote afstanden springen, dus het kan moeilijk zijn ze in bedwang te houden. Ze voeden zich ook niet met korrelvoer, dus moet er voor levend voer worden gezorgd. Ook kannibaliseren brulkikkers elkaar vaak.
Gedrag van de brulkikker
Mannetjes brulkikkers verzamelen zich in spreekkoren, of groepen dieren die samen zingen. Deze koren kunnen meer vrouwtjes aantrekken, waardoor de mannetjes meer kans hebben op voortplantingssucces. De mannetjes ontwikkelen territoria, 10-20 ft. uit elkaar. Ze verdedigen deze territoria agressief, en roepen naar vrouwtjes om een partner aan te trekken.
Hervoortplanting van de brulkikker
Vrouwelijke brulkikkers worden aangetrokken door gebieden met zingende mannetjes. Het vrouwtje bladert door de selectie van mannetjes in hun territorium, en zet het paringsproces in gang. Het mannetje klimt op het vrouwtje, en zij kiest een plek uit om haar eieren te leggen. Vrouwelijke brulkikkers kunnen tot 20.000 eieren per broedsel leggen. Terwijl het vrouwtje haar eitjes legt, laat het mannetje sperma los om ze te bevruchten.
De eitjes groeien uit tot kikkervisjes, die volledig in het water leven. Als de kikkervisjes groeien en zich voeden, veranderen ze in kikkers. De kikkervisjes krijgen pootjes, en nemen dan langzaam hun staart weer op. In warmere streken kan dit enkele maanden duren, in koudere gebieden kan het drie jaar duren voor een dikkopje zich tot een kikker ontwikkelt.