Assault
In het gewoonterecht is er sprake van een opzettelijke handeling door een persoon die bij een ander een vrees wekt voor een dreigend schadelijk of beledigend contact.
Een aanval wordt uitgevoerd door een dreiging met lichamelijk letsel in combinatie met een klaarblijkelijk, aanwezig vermogen om het letsel te veroorzaken. Aanranding is zowel een misdrijf als een onrechtmatige daad en kan derhalve leiden tot strafrechtelijke of civielrechtelijke aansprakelijkheid. In het algemeen is de definitie van gemeen recht dezelfde in het strafrecht en het recht inzake onrechtmatige daad. Er bestaat echter een aanvullende strafrechtelijke categorie van mishandeling bestaande uit een poging tot maar zonder succes.
De wettelijke definities van mishandeling in de verschillende jurisdicties in de Verenigde Staten verschillen niet wezenlijk van de gemeenrechtelijke definitie.
Elementen
In het algemeen bestaan de essentiële elementen van aanranding uit een handeling die is bedoeld om een vrees voor schadelijk of beledigend contact te veroorzaken, waardoor bij het slachtoffer een vrees voor een dergelijk contact wordt gewekt.
De voor een aanranding vereiste handeling moet openlijk zijn. Hoewel woorden alleen onvoldoende zijn, kunnen zij een aanranding inhouden wanneer zij gepaard gaan met een handeling die erop wijst dat men in staat is de bedreiging uit te voeren. Een loutere bedreiging met schade is geen aanranding; een bedreiging in combinatie met een opgeheven vuist kan echter voldoende zijn als het een redelijke vrees voor schade bij het slachtoffer opwekt.Opzet is een essentieel element van aanranding. In het recht inzake onrechtmatige daad kan het gaan om specifieke opzet – als de aanvaller van plan is bij het slachtoffer de vrees voor schadelijk of beledigend contact te wekken – of om algemene opzet – als hij of zij van plan is de handeling te verrichten die deze vrees wekt. Bovendien is aan het opzetelement voldaan als het voor een redelijk persoon in wezen zeker is dat de handeling het resultaat zal veroorzaken. Een verdachte die een pistool tegen het hoofd van een slachtoffer houdt, bezit het vereiste voornemen, aangezien het in wezen zeker is dat deze handeling een vrees bij het slachtoffer teweeg zal brengen. In alle gevallen is de bedoeling om te doden of te verwonden irrelevant.
In het strafrecht vereist de soort poging tot aanranding een specifieke intentie om aanranding te plegen.
Er kan geen sprake zijn van aanranding als de daad bij het slachtoffer geen reële vrees voor letsel teweegbrengt. Er moet een redelijke vrees voor letsel bestaan. De gebruikelijke test is of de handeling bij een redelijk persoon een dergelijke vrees zou doen ontstaan. Er wordt rekening gehouden met de status van het slachtoffer. Een bedreiging van een kind kan voldoende zijn om van een aanranding te spreken, terwijl een identieke bedreiging van een volwassene dat niet is.
Virtueel alle jurisdicties zijn het erover eens dat het slachtoffer zich van het gevaar bewust moet zijn. Dit element is echter niet vereist voor het type poging tot aanranding. Een verdachte die een steen naar een slapend slachtoffer gooit, kan alleen schuldig zijn aan poging tot aanranding, omdat het slachtoffer zich niet bewust is van het mogelijke gevaar.
Aanranding met verzwarende omstandigheden
Aanranding met verzwarende omstandigheden, in alle staten strafbaar als misdrijf, wordt begaan wanneer een verdachte meer van plan is dan alleen het slachtoffer bang te maken. Veel voorkomende vormen van zware mishandeling zijn mishandelingen die gepaard gaan met de intentie om te doden, te beroven of te verkrachten. Een aanval met een gevaarlijk wapen is verzwaard als er een bedoeling is om ernstig letsel toe te brengen. Het richten van een ongeladen pistool op een slachtoffer om deze bang te maken, wordt niet als zware mishandeling beschouwd.
Veroordeling
Een gedaagde die schuldig wordt bevonden aan een civiele mishandeling is aansprakelijk voor schade. De vraag welk bedrag aan het slachtoffer moet worden toegekend, wordt door een jury bepaald. Compensatoire schadevergoeding, die erop gericht is het slachtoffer te compenseren voor het letsel, is gebruikelijk. Nominale schadevergoeding, een klein bedrag dat wordt toegekend voor de schending van een recht, ook al is er geen sprake van aanzienlijke schade, kan worden toegekend. In sommige gevallen staan rechtbanken schadevergoedingen met een punitief karakter toe, die bedoeld zijn om de gedaagde te straffen voor zijn onrechtmatige gedrag.
De straf voor criminele mishandeling is een boete, gevangenisstraf, of beide. De straffen zijn zwaarder wanneer de aanranding is verzwaard. Veel staten hebben statuten die aanranding in verschillende gradaties onderverdelen. Net als bij zware mishandeling worden de ernst van het misdrijf, de mate van geweld en schade, en de criminele intentie van de verdachte allemaal in overweging genomen bij het bepalen van de opgelegde straf.
Verder lezen
Brewer, J. D. 1994. Het gevaar van vreemden: Confronting the Threat of Assault. Norwell, Mass: Kluwer Academic.