Apocriene secretie-feit of artefact?

In dit overzicht worden de geschiedenis van apocriene secretie en de essentiële categorieën kort vermeld en samengesmolten tot een meer algemeen toepasbare terminologie. Met de stollingsklier van de mannelijke rat als model worden de mechanismen van apocriene secretie, de deelname van het cytoskelet aan de vorming van de apocriene blebs (“aposomen”) en de structuur van de secretorische eiwitten, alsmede de hormonale regulatie van hun biosynthese beschreven. De apocriene gesecreteerde proteïnen hebben de volgende bijzonderheden gemeen: (i) Hun biosynthese en post-translationele modificatie (met inbegrip van een ongebruikelijke vorm van glycosylering) vinden plaats in het cytoplasma. ii) het intracellulaire transport verloopt zonder deelname van het endomembraanstelsel, het Golgi-apparaat en de secretiekorrels. iii) uit het bloedserum afkomstig getranssudeerd albumine dat de secretiecellen binnenkomt, fungeert als drager van de eiwitten die uit de apocriene cellen vrijkomen. Enkele gemeenschappelijke moleculaire kenmerken zijn specifiek voor de door apocrine gesynthetiseerde eiwitten die tot dusver door onze groep zijn bestudeerd: (a) Hun primaire sequentie wordt gesynthetiseerd zonder signaalpeptide. (b) Hun N-terminus wordt geblokkeerd door acetylering. (c) De vervangende glycanen zijn noch O-, noch N-gekoppeld. d) Ten minste één van de door apocrine gesynthetiseerde eiwitten (secretorisch transglutaminase) bevat een glycerol-fosfoinositol (GPI-)anker. Er zijn nog een aantal open vragen over apocriene secretie, met betrekking tot (I) het intracellulaire transport en de targeting van de eiwitten, (II) de coördinatie van gelijktijdige apocriene en merocriene secretie in verschillende apocriene klieren, (III) de biosynthese van de apicale membraaneiwitten die de aposomen omgeven en (IV) de herstelmechanismen van de apicale celpool na de vrijgave van de aposomen. De conclusie is dat apocriene afgifte geen artefact is, maar eerder een alternatief extrusiemechanisme van oplosbare en membraan-geassocieerde eiwitten, gewoonlijk in verband gebracht met geslachts- of voortplantingsgerelateerde klieren, zoals de prostaat, de borstklieren, apocriene zweetklieren of de epididymis.