Doelstelling: Het analyseren van de anatomische basis van de scapula, het acromion, het os acromiale, het processus coracoideus, de coraco-acromiale boog en de glenoidholte bij Turkse volwassenen.
Methoden: We voerden de studie uit aan de Faculteit Geneeskunde, Akdeniz Universiteit, Turkije tussen januari 2004 en december 2005. In totaal werden 90 droge botten van de scapula van menselijke kadavers willekeurig geselecteerd. De lengte, breedte en anterieure dikte van het acromion en het acromiale facet van het acromioclaviculaire gewricht werden gemeten met een elektronische kaliber en visueel onderzocht. Voor de radiologische evaluatie werden de anterieure en de laterale schouder radiografieën van 90 opeenvolgende volwassen patiënten met normale bevindingen gebruikt. Deze films werden geëvalueerd en gegroepeerd volgens de morfologie van de acromiale boog.
Resultaten: De verdeling van de acromiale morfologische typen naar helling was type I (vlak) 10%, type II (gebogen) 73%, type III (gehoekt) 17%. Type I werd gezien in 11%, type II 66%, type III 23% van de specimens. De morfologische vorm van de top van het acromion was 31% cobravormig, 13% vierkantvormig, en 56% intermediair type. De scapula’s, processus coracoideus en de coraco acromiale boog werden opgemeten. Bij 72% van de exemplaren was de glenoidinkeping van de scapula’s afwezig en ovaalvormig, terwijl bij 28% de inkeping goed tot uiting kwam en de glenoidholte peervormig was. De gemiddelde verticale lengte van de glenoïdholte was 36,3 +/- 3 mm, en de gemiddelde transversale lengte was 24,6 +/- 2,5 mm. Os acromiale is een zeldzame anatomische aandoening. De incidentie ervan is in radiografische en anatomische studies gedocumenteerd en bedraagt tussen 1-15%. De aanwezigheid van os acromiale bedroeg 1% in schouder radiografieën (os pre-acromiale), en in droge botten (os meta-acromiale)
Conclusie: Wij rapporteerden de exacte morfologische metingen van de botstructuren van de scapula bij de Turkse volwassen bevolking. Onze resultaten geven een instructief beeld van anatomische preparaten en radiologische gevallen die kunnen worden gebruikt om een meer nauwkeurige radiologische en een differentiële diagnose te stellen.