Enkele uitspraken die ik heb gehoord van mensen die behoorlijk eenzaam en sociaal geïsoleerd zijn:
- “Ik vind andere mensen gewoon niet aardig. Eerlijk gezegd heb ik daarom geen vrienden.”
- “Ik haat mensen. Mensen zijn waardeloos. Daarom ben ik alleen.”
- “Ik ontmoet bijna nooit iemand met wie ik me kan identificeren. De meeste mensen zijn in zichzelf gekeerde eikels die alleen maar lijken te willen roddelen en zich als idioten gedragen.”
Wanneer iemand zegt: “Ik hou niet van mensen”, is dat soms gewoon een semi-facetieuze manier om te zeggen: “Ik ben van nature niet supersociaal. Ik heb geen behoefte aan een heleboel vrienden. Ik ben selectief in wie ik om me heen heb. Mijn persoonlijkheid, waarden en interesses zijn onconventioneel, en ik ben tot het besef gekomen dat de meeste mensen me niet veel te bieden hebben.” Dat is prima. Niet iedereen hoeft ultra-mainstream te zijn en van iedereen te houden.
Op andere momenten wordt “Ik hou gewoon niet van mensen” op een veel gekwetste, vijandigere manier gezegd. Dat is het gebruik waar ik het in dit artikel over wil hebben. Hieronder staan mijn gedachten over dit niet ongebruikelijke sentiment. Zoals je waarschijnlijk al kunt raden denk ik niet dat deze kwestie een eenzijdige zaak is van “Mensen zijn echt waardeloos” of “Je bent gewoon ontmoedigd en boos. Het zit allemaal in je hoofd.” Als iemand zich zo gaat voelen, is er vaak veel aan de hand.
Dat je denkt dat je niet van mensen houdt, kan een volkomen redelijke conclusie zijn op basis van je leven tot nu toe
Mensen die zo denken, hebben tot nu toe vaak niet de beste interacties met anderen in hun leven gehad. Ze zijn eenzaam en sociaal onervaren. Ze kijken niet naar andere mensen en denken ‘lonende relaties’. Zoiets is hun misschien nog nooit overkomen.
Wanneer zij proberen vrienden te maken, worden zij misschien genegeerd of buitengesloten. Misschien zijn ze de hele schooltijd al onbegrepen en gepest door hun klasgenoten. Mensen kunnen hen stelselmatig over het hoofd zien of op subtiele wijze niet respecteren. Zij kunnen te maken hebben met onsympathieke, afwijzende of ronduit mishandelende familieleden. Hun enige sociale contacten zijn momenteel misschien hun giftige collega’s en hun stekelige, pietluttige baas. Als dat alles is wat iemand kent, en hij heeft nog niet veel van de goede kant van iemand gezien, dan is het niet verwonderlijk dat hij tot de conclusie komt dat mensen waardeloos zijn.
Het is gemakkelijker een negatieve mening over mensen te vormen als je op afstand staat en ze abstract bekijkt
Als iemand veel van zijn tijd alleen doorbrengt, en zijn enige sociale interacties vluchtig en oppervlakkig zijn, is veel van de informatie die hij over andere mensen krijgt meer algemeen en abstract. Ze hebben niet die ervaringen uit de eerste hand, zoals een gezellig avondje uit met vrienden, die visceraal versterken hoe geweldig en grappig en ondersteunend anderen kunnen zijn. In plaats daarvan lezen ze artikelen over de nieuwste reality tv-show die de lat lager legt. Ze horen nieuws over hoe iedereen weer een corrupte politicus heeft gekozen, of hoe een meerderheid van het publiek een onverdraagzame wet steunt, of hoe een stel verre landen verwikkeld zijn in wreedheden. Ze gaan naar hun favoriete website en zien hoe dom de commentatoren de laatste tijd zijn geworden. Als je zo afstandelijk naar mensen kijkt, is het niet zo moeilijk om op je medemens neer te kijken.
Zeggen dat je mensen niet mag, kan een poging zijn om jezelf beter te voelen over je sociale worstelingen
Niet het diepste, meest schokkende inzicht hier. Ik denk dat veel mensen die zeggen dat ze iedereen haten, wel degelijk vrienden en zinvolle relaties willen. Ze zijn misschien gekwetst, ontmoedigd, in tweestrijd, of huiverig voor het hele idee, maar diep van binnen willen ze toch nauwere banden. Ze kunnen zich ook gebroken en hopeloos voelen over hun kansen om ooit een bevredigend sociaal leven te hebben. Zeggen dat ze mensen eigenlijk niet leuk vinden kan wat van die pijn wegnemen. Ze vertellen zichzelf dat ze niets geven om wat ze denken niet te kunnen hebben, of ze devalueren iets wat ze nodig hebben zodat het gebrek eraan hen minder stoort.
Ik weet zeker dat een minderheid echt geen behoefte heeft aan andere mensen, en dat ze niet alleen zichzelf voor de gek proberen te houden. Als zij hun eigen ding willen doen en zich niet druk willen maken over socialiseren, is dat hun beslissing om te maken.
Als het je lukt om meer bevredigende interacties met mensen te hebben, zullen de gevoelens waarschijnlijk verdwijnen
Je wist dat dit punt zou komen. Als je echt diep in een sociaal isolement zit, en je hebt een aantal sociale vaardigheden, angstproblemen, en een geschiedenis van afwijzing, dan kan het moeilijk zijn om je voor te stellen dat je ooit een leven zult hebben waarin je een solide groep vrienden hebt en je geniet van het gezelschap van mensen. Zoals de intro al zei, het zal misschien nooit jouw stijl zijn om een bruisende Chatty Cathy te zijn met een miljoen toevallige kennissen, maar die bitterheid tegenover de mensheid kan vervagen. Als je je problemen begint aan te pakken, zul je waarschijnlijk merken dat je mening over mensen begint te veranderen, omdat je meer intrinsiek-belonende interacties begint te hebben.
Ik realiseer me dat ‘over je angsten en bagage heen stappen’ makkelijker gezegd dan gedaan is. Als je je hele leven bent mishandeld, word je morgen niet vertrouwend en zelfverzekerd. Het kan jaren duren om te verwerken wat je hebt meegemaakt. Maar als je eenmaal aan de andere kant staat, ben je in staat iedereen op een evenwichtiger manier te zien.
Deze artikelen gaan over een aantal nauw verwante onderwerpen. Ten eerste gaat een hekel aan mensen soms hand in hand met een houding dat je beter bent dan anderen:
Is Falsely Believing You’re Better Than People Holding You Back Socially?
Dit kan helpen om een algemeen gevoel dat andere mensen oppervlakkig en inhoudsloos zijn te ontkrachten:
Andere mensen zijn vaak niet zo oppervlakkig als ze lijken
Soms is het niet zozeer dat je een uitgesproken hekel aan mensen hebt, maar dat je moeite hebt om je in hen geïnteresseerd te voelen:
Wanneer u zich niet geïnteresseerd voelt in mensen en wat ze te zeggen hebben
Ten slotte kan het een symptoom zijn van depressie, waardoor uw gedachten heel negatief en zelf-saboterend kunnen worden:
Wanneer Depressie een Factor is in uw Eenzaamheid en Sociale Problemen