Er is in het hele land een beweging op gang gekomen om het jeugdstrafrecht te ondermijnen en elk onderscheid tussen jeugdige overtreders en volwassen criminelen uit te wissen. In de afgelopen twee jaar hebben bijna alle 50 staten hun jeugdstrafrechtwetgeving herzien, waardoor meer jongeren als volwassenen kunnen worden berecht en oude beschermingsmaatregelen om delinquente kinderen te helpen rehabiliteren en toekomstige misdaden te voorkomen, zijn geschrapt.
Op federaal niveau hebben leden van het Congres wetgeving voorgesteld om misdaadpreventieprogramma’s af te breken en het aflopen van de Juvenile Justice and Delinquency Prevention Act van 1974 in september aanstaande aan te grijpen om de preventieve en rehabiliterende doelstellingen van het jeugdrechtsysteem van het land te ontmantelen.
Het jeugdrechtsysteem heeft zijn wortels in het begin van de eeuw, toen de mishandeling van minderjarigen een aandachtspunt werd van de Progressieve Beweging. Tegen 1925 had bijna elke staat wetten aangenomen die voorzagen in aparte jeugdrechtprocedures waarin preventie en rehabilitatie centraal stonden, in plaats van vergelding en straf.
Nu haasten federale en staatswetgevers zich om het jeugdrechtsysteem volledig op zijn kop te zetten. Als deze achterwaartse trend niet wordt gestopt, zullen de gevolgen rampzalig zijn – niet alleen voor een hele generatie van de jeugd van onze natie die veroordeeld zal worden tot de gevangenis, maar voor ons allemaal die zal worden achtergelaten met een meer gewelddadige samenleving.
Het huidige debat over jeugdcriminaliteit wordt gedomineerd door twee stemmen: gekozen functionarissen die grijpen naar quick-fix oplossingen, en een media meer gericht op het melden van gewelddadige misdrijven dan succesvolle preventie-inspanningen. Hieronder volgen enkele weinig bekende, maar fundamentele feiten over jeugdcriminaliteit:
What Ever Happened to Prevention?
Crime prevention programs work and are cost-effective. Gebleken is dat zij de criminaliteit aanzienlijk terugdringen in vergelijking met gevangenisstraf nadat de misdrijven zijn gepleegd.
- De meest uitgebreide studie die op dit gebied is gedaan, concludeerde onlangs dat misdaadpreventie minder kost dan gevangenisstraf. Vroegtijdige interventieprogramma’s die jongeren proberen af te houden van wangedrag – bijvoorbeeld bescheiden stimulansen om af te studeren of intensief toezicht op delinquenten – kunnen tot 250 misdrijven per uitgegeven $1 miljoen voorkomen. Daarentegen zouden volgens het rapport door het investeren van hetzelfde bedrag in gevangenissen slechts 60 misdaden per jaar voorkomen kunnen worden. (Greenwood, Peter, e.a., Diverting Children from a Life of Crime, Measuring Costs and Benefits, RAND Corporation, (1996)).
- Tientallen misdaadpreventieprogramma’s in het hele land worden als succesvolle modellen beschouwd. Onlangs heeft Connecticut opdracht gegeven tot de eerste evaluatie van zijn programma voor alternatieve straffen voor jeugdige delinquenten in de gehele staat. In het rapport wordt geconcludeerd dat jonge delinquenten die tot alternatieve programma’s zijn veroordeeld, aanzienlijk minder vaak opnieuw worden gearresteerd dan jongeren die tot penitentiaire inrichtingen voor volwassenen zijn veroordeeld. (Longitudinale studie: Alternatives to Incarceration Sentencing Evaluation, Year 2, Full Report, State of Connecticut, Judicial Branch, at 84, 89-91 (april 1996)).
Toch geven we steeds meer uit aan correcties, en steeds minder aan preventie:
- Zowel Californië als Florida geven momenteel meer uit aan correcties dan aan hoger onderwijs. Andere staten liggen niet ver achter.
- De gemiddelde kosten om een minderjarige een jaar lang op te sluiten liggen tussen de 35.000 en 64.000 dollar. Daarentegen bedragen de huidige kosten van het interventieprogramma van Head Start $ 4.300 per kind per jaar, en de jaarlijkse collegegeldkosten van een student aan Harvard minder dan $ 30.000 per student.
- Het gecombineerde lokale, staats- en federale budget om de gevangenisbevolking in stand te houden bedroeg in 1990 24,9 miljard dollar en liep in 1992 naar verluidt op tot 31,2 miljard dollar. Het totale budget voor het Office of Juvenile Justice and Delinquency Prevention (OJJDP), dat de federale reactie op jeugdcriminaliteit coördineert, bedraagt $144 miljoen. (Bureau of Justice Statistics, 1990; “As Spending Soars, So Do the Profits,” USA Today, 13 dec. 1994).
“Lock Em Up” Will Backfire
De meest recente studies tonen aan dat het opsluiten van jeugdige delinquenten in gevangenissen voor volwassenen leidt tot meer criminaliteit, hogere gevangeniskosten en meer geweld.
- Eén studie, waarin jeugdige delinquenten uit New York en New Jersey worden vergeleken, toont aan dat het aantal nieuwe arrestaties van kinderen die voor de jeugdrechtbank zijn veroordeeld 29% lager was dan het aantal nieuwe arrestaties van jeugdigen die voor de strafrechtbank voor volwassenen zijn veroordeeld. (Jeffrey Fagan, The Comparative Advantage of Juvenile Versus Criminal Court Sanctions on Recidivism Among Adolescent Felony Offenders 1, 21, 27 (1996) (ongepubliceerd manuscript in het bezit van de ACLU).
- Een recente studie in Florida vergeleek het recidivecijfer van jongeren die naar de strafrechtbank werden overgeplaatst met dat van jongeren die in het jeugdstrafrechtsysteem werden gehandhaafd, en concludeerde dat de jongeren die werden overgeplaatst een hoger recidivecijfer hadden dan de groep die niet werd overgeplaatst. Bovendien was het percentage recidive in de overgeplaatste groep significant hoger dan in de niet-overgeplaatste groep, evenals de kans dat de overgeplaatste groep later misdrijven zou plegen. (Donna M. Bishop e.a., The Transfer of Juveniles to Criminal Court: Does It Make a Difference?, 42 Crime and Delinq. 171, 183 (1996).
Het opsluiten van jeugdige delinquenten in gevangenissen voor volwassenen brengt jeugdigen ook in reëel gevaar.
- Kinderen in instellingen voor volwassenen lopen 500% meer kans om seksueel te worden misbruikt, 200% meer kans om door het personeel te worden geslagen, en 50% meer kans om met een wapen te worden aangevallen dan jeugdigen die in een jeugdinrichting zijn opgesloten. (Jeffrey Fagan e.a., Youth in Prisons and Training Schools: Perceptions and Consequences of the Treatment-Custody Dichotomy, 40 Juv. & Fam. Ct. J. 1 (1989); Eisikovitz & Baizerman, Doin’ Time: Violent Youth in a Juvenile Facility and in an Adult Prison, 6 J. Offender Counseling, Services & Rehabilitation 5 (1983).
De mythe van de “tikkende tienertijdbom” ontkrachten”
Voorspellingen over jeugdcriminaliteit worden sterk overdreven. Hoewel sommige krantenkoppen onverantwoordelijk suggereren dat er een “tikkende tijdbom” van zogenaamde “superpredator-kinderen” ligt te wachten om te ontploffen, tonen de studies aan dat het meer een “cyclische tijdbom” is.
- Criminaliteitsindicatoren tonen aan dat de mannelijke “risicopopulatie” (in de leeftijd van 15-24 jaar) in het komende decennium zal toenemen, maar de niveaus zijn verre van een “explosie”. In feite zijn de niveaus lager dan die welke in 1980 werden bereikt, toen de “risicogroep” voor het laatst een piek bereikte (Austin & Cohen, Why are Crime Rates Declining An NCCD Briefing Report, National Council on Crime and Delinquency, maart 1994).
- Van 1982 tot 1992 is het percentage jongeren dat voor geweldsmisdrijven is gearresteerd, met minder dan een half procent gestegen. (Synder & Sickmund, Juvenile Offenders and Victims: 1996 Update on Violence, OJJDP, Justice Department (Aug. 1995)).
Het publiek heeft ook een sterk overdreven beeld van de prevalentie en de ernst van jeugdcriminaliteit.
- Nauwelijks 6% van de jeugdigen werd in 1994 gearresteerd, en de meerderheid van hen komt slechts eenmaal in aanraking met het jeugdstrafrecht. En de overgrote meerderheid van die arrestaties heeft niets met geweld te maken. (Synder & Sickmund, Juvenile Offenders and Victims: A National Report, OJJDP, Justice Dept. (Aug. 1995)).
- In tegenstelling tot wat het grote publiek denkt, is het percentage geweldsmisdrijven door jongeren laag. Volgens één schatting wordt slechts 13% van de geweldmisdrijven gepleegd door jongeren. (Gallup Poll Monthly, sept. 1994).
- Uit een recent overheidsonderzoek blijkt dat minder dan een half procent van de jongeren de ernstigste geweldsdelicten pleegt, namelijk verkrachting en moord. In feite bestaat minder dan twee tiende van 1% van alle arrestaties van jongeren uit moorden. (“Crime Time Bomb”, U.S. News & World Report, 25 maart 1996; Synder & Sickmund, Juvenile Offenders and Victims: 1996 Update on Violence, OJJDP, Justice Department (Aug. 1995).