Doorheen de geschiedenis hebben mensen verhalen over vloeken gepromoot voor een verscheidenheid van redenen. Voor sportfans kunnen vervloekingen helpen het verlies van hun favoriete team te verklaren. Wanneer een doodsoorzaak verkeerd begrepen wordt, kunnen vervloekingen een verklaring geven. Voor een keizerlijke natie kunnen vloeken angst verraden om gestraft te worden voor kolonisatie en het meenemen van kunstvoorwerpen. En soms ontstaan vervloekingen omdat iemand gewoon een verhaaltje wilde verzinnen.
Hier volgen enkele prominente vervloekingen uit de geschiedenis.
De vloek van koning Toet (en andere ‘mummievloeken’)
In februari 1923 opende een Brits archeologisch team het graf van Toetanchamon, of “Koning Toet”, een Egyptische farao uit de 14e eeuw v. Chr.Twee maanden later, toen de sponsor van het team stierf aan een bacteriële infectie, beweerden Britse kranten zonder bewijs dat hij gestorven was door “de vloek van Koning Toet”. Telkens wanneer volgende leden van het team stierven, haalden de media de vermeende vloek weer naar boven.
De vloek van Koning Toet en andere beroemde “mummievloeken” werden uitgevonden door Europeanen en Amerikanen terwijl hun landen onbetaalbare kunstvoorwerpen uit Egypte verwijderden. Nadat de Titanic in 1912 zonk, promootten sommige kranten zelfs een samenzweringstheorie dat het schip was gezonken door een “mummievloek.”
READ MORE: The Craziest Titanic Conspiracy Theories, Explained
Hoewel het niet duidelijk is hoeveel mensen deze ‘vervloekingen’ ook echt serieus namen, werden deze verhalen zeer populaire onderwerpen voor horrorfilms als The Mummy (1932) en zijn vele herhalingen, maar ook voor komedies als Mummy’s Boys (1936) en Abbott and Costello Meet the Mummy (1955).
De vloek van het graf van de Poolse koning
In 1973 opende een groep archeologen de graftombe van de 15e-eeuwse Poolse koning Casimir IV Jagiellon in Kraków, Polen. Net als bij de opening van de graftombe van Koning Toetanchamon 50 jaar eerder, werd de gebeurtenis door de Europese media opgehemeld, en de betrokken onderzoekers maakten naar verluidt grapjes dat ze een vloek over de tombe riskeerden door hem te openen.
Toen enkele teamleden kort daarna begonnen te sterven, speculeerden sommige media dat dit het gevolg was van een vloek. Later ontdekten deskundigen in de tombe sporen van dodelijke schimmels die bij inademing longaandoeningen kunnen veroorzaken. Dit was de oorzaak van hun dood.
De vloek van de Hope Diamant
In de jaren 1660 kocht de Franse edelsteenhandelaar Jean-Baptiste Tavernier tijdens een reis naar India een grote diamant van onbekende oorsprong. In de 20e eeuw ontstond in de Verenigde Staten en Europa de mythe dat Tavernier de diamant had gestolen van het standbeeld van een Hindoegodin. De kranten en juweliers die dit verhaal verspreidden beweerden dat de diamant vervloekt was en ongeluk bracht aan degenen die hem bezaten.
In 1839 zou de diamant terecht zijn gekomen bij Henry Philip Hope, een Nederlandse verzamelaar gevestigd in Londen en de bron van de moderne naam van de steen – de Hope Diamant. Enige tijd daarna begonnen Europese en Amerikaanse kranten te beweren dat de Hope Diamant een vloek met zich meedroeg.
De Franse juwelier Pierre Cartier gebruikte deze verhalen naar verluidt om de waarde van de diamant te verhogen toen hij deze in het begin van de jaren 1910 aan de Amerikaanse erfgename Evelyn Walsh McLean verkocht. Na haar dood ging hij naar een Amerikaans juwelenbedrijf, dat hem tentoonstelde voordat ze hem in 1958 aan het Smithsonian Institution schonk, waar hij nu nog steeds is.
READ MORE: 8 van Halloween’s Meest Haaropstekende Volkslegendes
De Vloek van Tippecanoe (of Tecumseh’s Vloek)
In het midden van de 20e eeuw begonnen de Amerikaanse media een patroon te ontdekken in de sterfgevallen van presidenten. Beginnend met William Henry Harrison en eindigend met John F. Kennedy, koos het land elke 20 jaar een president die in functie zou overlijden.
Harrison, de eerste president die in functie overleed, werd in 1840 gekozen. De andere presidenten die in functie stierven waren Abraham Lincoln, gekozen in 1860 (en 1864); James A. Garfield, gekozen in 1880; William McKinley, gekozen in 1900; Warren G. Harding, gekozen in 1920; Franklin D. Roosevelt, gekozen in 1940 (en ook in 1932, 1936 en 1944); en JFK, gekozen in 1960. De enige president tussen Harrison en JFK die buiten dit patroon valt is Zachary Taylor, die in 1848 werd gekozen en in 1850 stierf.
In de jaren 1930 beweerde Ripley’s Believe It or Not dat het “patroon” te wijten was aan een vloek die Shawnee opperhoofd Tecumseh over Harrison en toekomstige presidenten had uitgesproken nadat Harrison’s troepen Tecumseh’s hadden verslagen in de Slag bij Tippecanoe in 1811. (Tecumseh stierf twee jaar later in een ander gevecht tegen Harrison’s troepen.) Dit verhaal is waarschijnlijk afkomstig van niet-inheemse Amerikanen en vertoont gelijkenis met andere “vloeken” in Amerikaanse boeken en films over het verstoren van inheemse begraafplaatsen.
WATCH: Halloween Documentaires op HISTORY Vault
De vloek van Macbeth
Er zijn veel bijgeloven in de theaterwereld. Het brengt ongeluk om acteurs geluk te wensen, vandaar dat men hen zegt dat ze “een been moeten breken”. En het brengt ook ongeluk om het woord “Macbeth” in het theater te gebruiken, behalve tijdens een opvoering van het stuk van Shakespeare. Men zegt dat dit komt omdat de opvoeringen van het stuk in het verleden tragedies zijn overkomen. In werkelijkheid zijn deze verhalen een mengeling van verzinsels en selectieve bewijsvoering.
De legende over het stuk schijnt te zijn begonnen met Max Beerbohm, een Britse cartoonist en criticus die in de jaren 1870 werd geboren, bijna drie eeuwen na Macbeth’s eerste opvoering. Beerbohm – mogelijk geïrriteerd door het feit dat Macbeth zo’n populair stuk was – verzon het verhaal dat de eerste acteur die gecast was om Lady Macbeth te spelen vlak voor de openingsavond van het stuk overleed.
Sindsdien is dit verhaal onderdeel geworden van een mythe dat het stuk vervloekt is en ongeluk heeft gebracht aan degenen die ermee te maken hadden. Hoewel er echte ongelukken zijn gebeurd tijdens de opvoering van Macbeth in de meer dan 400-jarige geschiedenis, krijgen deze ongelukken meer aandacht dan ongelukken tijdens andere toneelstukken vanwege de veronderstelde “vloek.”
LEES MEER: Schreef Shakespeare echt zijn eigen toneelstukken?
De Billy Goat Vloek op de Chicago Cubs
Zoals bij theater, zijn er ook in de sportwereld heel wat bijgeloof. Een van de bekendste is de vermeende “bokkenvloek” over de Chicago Cubs.
In 1945 werd een herbergier, William “Billy Goat” Sianis, naar verluidt belet om zijn geit Murphy mee te nemen naar Wrigley Field in Chicago om de Cubs te zien spelen tegen de Detroit Tigers in de World Series. Vermoedelijk heeft Sianis een vloek uitgesproken over de Cubs en gezegd dat ze deze of enige andere World Series nooit meer zouden winnen.
Voor die tijd hadden de Cubs slechts twee keer eerder de World Series gewonnen, in 1907 en 1908. Toen ze de World Series in 1945 verloren, werd de vloek steeds geloofwaardiger. In 2016, toen de Cubs voor het eerst in meer dan een eeuw de World Series wonnen, promootten Amerikaanse media het idee dat de vloek was verbroken.
De bokkenvloek is vergelijkbaar met de vloek van de Bambino, die zou zijn begonnen toen de Boston Red Sox Babe Ruth in 1919 verhandelde en eindigde toen het team in 2004 de World Series won. Er is ook de vloek van rapper Lil B over Kevin Durant, die Lil B in 2011 in een tweet uitsprak en in 2017 in een andere tweet weer ophief. Toen de Golden State Warriors dat jaar de NBA-finale wonnen met Durant als MVP, riepen sportmedia gekscherend (of niet?) dat Lil B had geholpen door de vloek op te heffen.
WATCH: Een nieuw seizoen van The Curse of Oak Island gaat dinsdag 10 november om 9/8c in première op HISTORY. Bekijk nu een preview.