10 Songs Nick Sadler Listened To During the Six Years Daughters took to make their new Album

LINGUA IGNOTA – DAT HE MAY NOT RISE AGAIN
LINGUA IGNOTA – ALL BITCHES DIE (BITCHES ALL DIE HERE)
Start met Lingua Ignota, omdat ik denk dat vooral deze muziek misschien wel de meeste impact op me heeft gehad tijdens onze off-jaren. Deze twee Lingua Ignota releases – All Bitches Die en Let the Evil of His Own Lips Cover Him – zijn ongelooflijk en hoewel er misschien muziek is waar je ze mee kunt vergelijken, ben ik er vrij zeker van dat dit unieke creaties zijn. Luister niet overhaast; trek tijd uit om deze albums te laten bezinken, en bereid je voor op iets emotioneel veeleisends. Ik kijk echt uit naar hun volgende release.

HUMANBEAST – CHANDELIER
Een indrukwekkend optreden van Humanbeast was een van de laatste die ik meemaakte voordat ik van Providence, RI, naar NYC verhuisde om daar verder op te treden met Fang Island. Toen ik terug verhuisde naar RI na mijn tijd bij Fang Island, was een ander, en nog indrukwekkender, optreden van Humanbeast een van de eerste die ik zag. Veel respect voor een moedig transformerend project als Humanbeast, iets wat moeilijk accuraat te beschrijven is als ze van de ene positie naar de andere gaan. Maar “Chandelier” is gewoon een geweldig nummer dat bijna zes jaar later nog steeds overeind staat.

ALAN VEGA – FREEDOM’S SMASHED
Wie is er niet beïnvloed door Suicide? Geen twijfel mogelijk. Toen Alan Vega overleed, realiseerde ik me dat ik zijn releases nog niet volledig had onderzocht en ben ik begonnen er veel van te bekijken, zo niet allemaal. Station werd gemaakt toen Vega achter in de zestig was, wat me bijzonder ongelooflijk lijkt gezien de intensiteit en de frisheid die overal te horen zijn. Ik heb dit nummer minstens een jaar lang herhaald, terwijl ik vol ontzag naar de albumillustratie keek.

CATHERINE CHRISTER HENNIX – THE ELECTRIC HARPSICHORD
Ik weet niet meer hoe ik dit nummer heb gevonden, maar het is misschien wel mijn favoriete muziekstuk. Ik weet niet wat ik er verder over moet zeggen; sommige dingen zijn evident en niet uit te leggen.

UNICORN HARD-ON – WET PET
Zoals ik het begrepen heb, is Unicorn Hard-on niet meer. Dit nummer “Wet Pet” is me erg bijgebleven en heeft na de release nog een tijdje op de radio gestaan. Ik weet niet of de invloed ervan merkbaar is in iets wat ik gemaakt heb, maar er is hier iets uitgedrukt dat ik begeerbaar vind. Het is erg sexy, en een beetje ongemakkelijk.

RAIME – HOLD YOUR LINE
Mijn maat Adam, die een lokale promotor is en muziek uitbrengt onder de naam Time Ghost, postte een live track van Raime met percussioniste Valentina Magaletti (van UUUU) die me meteen in zijn greep had vanwege het uitstekende drumwerk. Uiteindelijk heb ik zijn post verschillende keren afgespeeld en de studio albums op repeat beluisterd. Magaletti is geen kernlid van Raime, maar de muziek die op hun albums staat is doorspekt van spanning en beheersing. Ik ga nog regelmatig terug naar Raime en probeer me voor te stellen hoe ik het soort dynamiek dat zij uitstralen zou kunnen opnemen in iets dat ik zou kunnen maken.

David Wojnarowicz’s ‘Untitled (Buffaloes)’

DELIA DERBYSHIRE – FALLING
Ik realiseer me dat Delia Derbyshire waarschijnlijk een begrip is voor fans van experimentele muziek, of zelfs alleen maar fans van Doctor Who, maar tot een handvol jaren geleden had ik nog nooit van haar gehoord. Mijn vriend Sam stuurde me “Falling”, wetende van wat voor soort muziek ik hou, en ik kan de stemming en toon van dit werk nog steeds niet van me afschudden. In combinatie met David Wojnarowicz’s Untitled (Buffaloes) foto (een favoriet van mij), zorgt “Falling” voor een fascinerende en boeiende luisterervaring. Erg mooi.

NICO – JANITOR OF LUNACY
Nico is een van mijn favoriete muzikanten aller tijden. “Janitor of Lunacy” komt op mij over als ongelooflijk zwaar – bijna tijdelijk, alsof je langzaam door een kamer wordt geduwd of tegen een vloer wordt gedrukt. Weer een heel mooie verzameling veeleisende muziek die ik voor veel luisteraars niet verder hoef te beschrijven. Dit is geen leuke muziek, en zonlicht is misschien niet de beste luistermaatje.

PROFLIGATE – SOMEWHERE ELSE
Profligate. Deze persoon is briljant voor mij. Hoewel “Somewhere Else” pas eerder dit jaar is uitgebracht, heb ik Noah voor de release twee of drie keer nummers van het album zien uitvoeren in Providence, en elke keer werd ik er stil en gefixeerd van. Vóór dit album deed Profligate iets veel harders, dat ik slechts één keer live heb gezien, maar dat zich meteen plaatste in de bovenste regionen van beste live-optredens die ik ooit heb gezien.

ANIKA – NO ONE’S THERE
ANIKA – I GO TO SLEEP
Lex, de zanger van Daughters, wees me op Anika. Dit is een album geproduceerd door Geoff Barrow van Portishead (een andere groep die ik zeer bewonder), met een mix van covers en originelen waarvan ik zou zeggen dat het een combinatie is van wat duidelijk dub is met wat donkerder en stemmiger is, wat een beetje goth benadert. Soms bekritiseerd om haar Nico-achtige manier van zingen (ik zie het, maar ben het er niet mee eens, en wie kan het wat schelen), is Anika nu de frontvrouw van de Sacred Bones groep Exploded View – alweer een reeks releases die gewoon geweldig zijn. Zie ook: de zeer goed verzorgde Pretenders cover van “I Go to Sleep.”

Het nieuwe Daughters album ‘You Won’t Get What You Want’ is nu verkrijgbaar via Ipecac. Bekijk het hieronder, samen met een paar officiële video’s en een aantal maanden van internationale tourdata.