Streptokeel is een bacteriële infectie die kan worden verspreid door persoonlijk contact, zoals hoesten of niezen, en die vaak voorkomt bij schoolgaande kinderen. Penicilline wordt beschouwd als de gouden standaard voor de behandeling van keelontsteking, maar kinderartsen moeten beseffen dat cefalosporines effectiever zijn in het doden van de ziektekiemen, zegt Janet Casey, M.D., hoofdauteur van de studie en een kinderarts aan de University of Rochester Medical Center. Cefalosporine-medicijnen – zoals cefalexine, cefadroxil, en cefprozil, cefdinir – zijn orale medicijnen die in vloeibare vorm en in pilvorm verkrijgbaar zijn, en veilig zijn voor zuigelingen, kinderen en tieners.
De nieuwe studie presenteert bevindingen uit een meta-analyse, een overzicht van eerdere studies die zijn gedaan naar de werkzaamheid van cefalosporine-medicijnen en penicilline. “We hebben 35 studies die sinds 1969 zijn gedaan zorgvuldig onderzocht, die allemaal bespraken of cefalosporine of penicilline effectiever zijn bij de behandeling van streptokokken”, zegt Casey, die opmerkt dat meer dan 7.000 kinderen aan de studies hebben deelgenomen. “Kinderen die keelontsteking hebben, hebben een beter resultaat als ze cefalosporine krijgen in plaats van penicilline.” De bevindingen wijzen erop dat de nieuwere klasse geneesmiddelen een indrukwekkender bacterieel genezingspercentage heeft.
De cefalosporine-medicijnen van de eerste generatie, zoals Cefalexine en Cefadroxil, zijn vergelijkbaar in kosten met penicilline, en bieden hetzelfde smal-spectrum effect, zegt Casey. Het gebruik van een geneesmiddel met een smal spectrum is belangrijk omdat het doelgericht genoeg is om de bacterie te genezen, maar niet zo sterk dat het resistentie veroorzaakt, wat zou kunnen leiden tot het ontstaan van een superbacterie. Een van de redenen waarom penicilline – en zijn nauwe verwant, amoxicilline – de aanbevolen behandeling blijft, is dat het een zeer gericht effect heeft. Maar, zegt Casey, dat geldt ook voor veel cefalosporine-medicijnen.
Sommige voorstanders van penicilline brengen niet veel tijd door in de spreekkamer van de kinderarts, zegt Casey. “Veel van deze artsen zitten niet meer in de loopgraven waar ze elke dag zieke kinderen zien,” zegt ze. “Degenen onder ons die dat wel zijn, zien hoe frustrerend het is voor gezinnen die terug moeten komen voor aanvullende behandelingen, die zich afvragen waarom het antibioticum dat hun kind heeft ingenomen niet werkte.
“In mijn eigen praktijk vind ik het, gezien de resultaten van onze analyse, heel moeilijk om geen cefalosporine-medicijnen voor te schrijven aan mijn patiënten,” zegt Casey. “Ik heb goede hoop dat organisaties als de American Academy of Pediatrics onze studie zullen bekijken en de richtlijnen zullen herzien.”
De artsen die bij de meta-analyse betrokken waren, benaderden hun werk voorzichtig, zich realiserend dat sommige analyses meer de moeite waard zijn dan andere. “Als zo’n studie verkeerd of onzorgvuldig wordt gedaan, is het nadeel dat foutieve gegevens uit eerdere studies in de nieuwe terechtkomen”, zegt Casey. “Maar we hebben een bekend systeem gebruikt om studies van hoge kwaliteit te identificeren – de Jadad Score – om er zeker van te zijn dat we alleen met gegevens van hoge kwaliteit werkten.”
“We hebben deze 35 studies echt binnenstebuiten gekeerd, waarbij we tientallen verschillende variabelen vergeleken en tegen elkaar afzetten,” zegt Casey. “We onderzochten bijvoorbeeld factoren zoals de controle op de naleving, die ervoor zorgt dat een kind het voorgeschreven geneesmiddel daadwerkelijk inneemt. Sommige studies die we bekeken, hielden rekening met therapietrouw, en andere niet. Wanneer we de gegevens gebruikten van alleen studies waarin de kinderen de antibiotica wel volgden, waren onze bevindingen hetzelfde – cefalosporine-medicijnen zijn effectiever.”